Żywy dawca nerki
Przeszczepienie to proces mający na celu przywrócenie niektórych funkcji ciała ludzkiego przez przeniesienie tkanki, komórki lub narządu od dawcy do ciała biorcy. W Polsce dozwolone jest pobranie i przeszczepienie narządu, np. nerki lub fragmentu wątroby od żywego dawcy, co szczegółowo reguluje ustawa z 2005 roku o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu tkanek, komórek i narządów ( Dz. U. 2005, nr 169, poz.1411) tzw. ustawy transplantacyjnej.
Przeszczepienie nerki, obok hemodializoterapii i dializoterapii otrzewnowej, jest jedną z metod leczenia w schyłkowej niewydolności nerek. Naukowo udowodniono przewagę przeszczepu nerki nad innymi metodami leczenia nerkozastępczego, a oprócz tego przeszczepienie od dawcy żywego wiąże się z lepszym rokowaniem co do przeżycia nerki oraz biorcy niż dawcy zmarłego. Zaletami przeszczepienia od dawcy żywego ponadto są brak oczekiwania na liście biorców, który średnio aktualnie wynosi ok. 3 lat, lepsze przygotowanie dawcy i biorcy do zabiegu, większa zgodność immunologiczna. Poza tym skraca się również czas oczekiwania na przeszczepienie dla innych oczekujących.
Art. 12 ust.1 określa warunki, na podstawie których można pobrać narząd od żywego dawcy. Pobranie jest możliwe, gdy następuje na rzecz krewnego w linii prostej, rodzeństwa, osoby przysposobionej lub małżonka, lub na rzecz innej osoby, o ile przemawiają za tym szczególne względy osobiste, z zastrzeżeniem uzyskania zgody sądu.
Zarówno biorca jak i dawca nerki jest poddawany przed zabiegiem szczegółowym badaniom. W tym konsultacji psychologicznej i decyzja o zabiegu jest podejmowania przez zespół specjalistów złożony z chirurga transplantologa, nefrologa transplantologa, psychologa.
Szczegółowe informacje można uzyskać:
Odział Chorób Wewnętrznych 107 Szpitala Wojskowego w Wałczu